Szczegóły

Program konferencji

Otwarcie konferencji:

godz. 9.00-9.15

abp Jeremiasz, Prezes Polskie Rady Ekumenicznej

Przedstawiciel władz ChAT

dr Christian Schmitz, dyrektor Fundacji Konrada Adenauera w Polsce

Sesja I:

godz 9.15-10.45 – Perspektywa ewangelicka

Referat główny – bp dr Hans-Jürgen Abromeit (Ewangelicki Kościół Niemiec)

• Koreferat z perspektywy ewangelickiej - ks. dr Mateusz Wichary (Kościół Chrześcijan Baptystów)

• Koreferat z perspektywy prawosławnej - dr Wsiewłod Konach (Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny)

• Koreferat z perspektywy starokatolickiej - ks. dr Tomasz Mames (Kościół Starokatolicki Mariawitów)

• Koreferat z perspektywy rzymskokatolickiej –

Sesja II:

godz. 11.00-12.30 – Perspektywa prawosławna

Referat główny – ks. prof. Dimitrij Jurewicz (prorektor Sankt-Petersburskiej Prawosławnej Akademii Duchownej)

• Koreferat z perspektywy ewangelickiej – ks. bp dr Edward Puślecki (Kościół Ewangelicko-Metodystyczny)

• Koreferat z perspektywy starokatolickiej – ks. mgr Andrzej Gontarek (Kościół Polskokatolicki)

• Koreferat z perspektywy rzymskokatolickiej

Sesja III:

godz. 13.00-14.30 – Perspektywa starokatolicka

Referat główny – ks. prof. dr Peter-Ben Smit (Uniwersytet w Amsterdamie i Utrechcie)

• Koreferat z perspektywy ewangelickiej - prof. ChAT dr hab. Kalina Wojciechowska (Kościół Ewangelicko-Augsburski)

• Koreferat z perspektywy prawosławnej - ks. dr Andrzej Baczyński (Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny)

• Koreferat z perspektywy rzymskokatolickiej

Sesja IV:

godz. 14.45-16.15 – Perspektywa rzymskokatolicka

Referat główny – ks. prof. dr hab. Krzysztof Bardski (UKSW)

• Koreferat z perspektywy ewangelickiej – ks. Tomasz Pieczko (Kościół Ewangelicko-Reformowany)

• Koreferat z perspektywy prawosławnej – ks. dr Andrzej Kuźma (Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny)

• Koreferat z perspektywy starokatolickiej – ks. dr Jerzy Bajorek (Kościół Polskokatolicki)

Zakończenie konferencji:

godz. 16.30

O konferencji

Na obecnym etapie rozwoju ruchu ekumenicznego podstawowym wyzwaniem jest uzgodnienie kluczowych elementów eklezjologii. Eklezjologia stanowiła istotny temat w początkach ruchu ekumenicznego i na Zgromadzeniach Ogólnych ŚRK w Amsterdamie (1948 r.), Evanston (1954 r.), New Delhi (1961 r.) i Uppsali (1968 r). Później nastąpił stopniowy zanik poważnej dyskusji na ten temat. Fakt ten jest jedną z głównych przyczyn utraty przez Światową Radę Kościołów, Konferencję Europejskich Kościołów i lokalne rady ekumeniczne dynamizmu pierwszych dziesięcioleci ruchu ekumenicznego. Dlatego obecnie istnieje pilna potrzeba fundamentalnej debaty eklezjologicznej uwzględniającej zarówno tradycyjne eklezjologie poszczególnych Kościołów, jak i ich dotychczasowe doświadczenie życia w społeczności ekumenicznej.

W debacie tej należy przede wszystkim podjąć trud wspólnego ustalenia podstawowych elementów eklezjologii biblijnej, zarówno Starego jak i Nowego Testamentu. Drugi etap debaty powinien skoncentrować się na losach nauczania o Kościele na przestrzeni historii. W sposób szczególny należałoby zwrócić uwagę na elementy eklezjologiczne, zarówno w systemach teologicznych jak i przejawianych w praktyce życia Kościoła, które powodowały rozłamy.

Pierwszym etapem postulowanej debaty była konferencja „Eklezjologia konfesyjna wobec współczesnych wyzwań ekumenicznych”, jaką Polska Rada Ekumeniczna zorganizowała we współpracy z Chrześcijańską Akademia Teologiczną 27 listopada 2012 w Warszawie. Jej celem było wstępne dokonanie bilansu konfesyjnych eklezjologii i próba skonfrontowania ich z dorobkiem biblistyki odnoszącym się do tekstów, jakie przywoływane były w referatach z perspektywy systematycznej. Kolejny etap stanowi konferencja Pryncypia eklezjologiczne w świetle Nowego Testamentu. Jej celem jest prezentacja istotnych z perspektywy konfesyjnej pryncypiów nowotestamentowej eklezjologii. Konferencja została podzielona na cztery bloki, każdy poświęcony osobnej tradycji wyznaniowej: ewangelickiej, prawosławnej, starokatolickiej i rzymskokatolickiej. W każdej z nich przewidziany został referat główny, w którym przedstawiciel danej konfesji zaprezentuje te eklezjologiczne fragmenty Nowego Testamentu, które są istotne z perspektywy jego tradycji konfesyjnej. W dalszej części w każdym z bloków przewidziane są koreferaty przedstawicieli pozostałych tradycji konfesyjnych reprezentowanych na konferencji. Każdy z bloków zakończy dyskusja plenarna.