Swoi i obcy. Postawy Polaków i Niemców w okresie II wojny światowej - Biuro Fundacji Polska
Debata publiczna
Szczegóły
Program
godz. 16.00
Powitanie
Małgorzata Piórkowska, Dyrekor Biblioteki Publicznej w Węgrowie
Falk Altenberger, Fundacja Konrada Adenauera w Polsce
godz. 16.10
Wprowadzenie
prof. dr hab. Eugeniusz Cezary Król, współredaktor naukowy polskiego wydania biografii Wilma Hosenfelda (Instytut Studiów Politycznych PAN, Collegium Civitas)
godz. 16.20
Pokaz filmu dokumentalnego „Dzięki Niemu żyjemy”
w reżyserii A. Marka Drążewskiego
godz. 16.50
Prezentacja informacji i oryginalnych materiałów na temat węgrowskiego getta – dokumenty z rodzinnego archiwum Wilma Hosenfelda
godz. 17.00
Dyskusja
dr Halina Szpilman, wdowa po Władysławie Szpilmanie
Winfried Lipscher, tłumacz, współredaktor naukowy polskiego wydania książki Wilma Hosenfelda
moderacja: prof. dr Eugeniusz Cezary Król
godz. 17.30
Koncert na zaprosdzenie Samorządu Miasta Węgrowa
m.in. z utworami Władysława Szpilmana z lat 1920 - 1930
Wilm Hosenfeld, oficer Wehrmachtu, podczas II wojny światowej pomagał przetrwać wielu prześladowanym wtedy Polakom i Żydom: wystawiał fałszywe zaświadczenia, udzielał protekcji, dostarczał potrzebującym żywności... Niewielu było niemieckich żołnierzy i oficerów,którzy tak jak on z narażeniem życia gotowi byli ratować niewinnych ludzi. Początkowo Hosenfeld nie był ani antynazistą, ani pacyfistą. We wrześniu 1939 r., jako członek NSDAP, wierzył, że wyrusza na sprawiedliwą wojnę. Straszne przeżycia, jakich doświadczył w Polsce, obserwując z bliska zbrodnicze poczynania okupantów, wstrząsnęły sumieniem tego głęboko wierzącego katolika. To dzięki pomocy Hosenfelda ocalał z zagłady m.in. Władysław Szpilman, polsko-żydowski kompozytor i pianista; jego losy stały się po latach kanwą głośnego filmu Romana Polańskiego Pianista. Dziennik i listy do rodziny ujawniają wewnętrzne dylematy i ewolucję poglądów niemieckiego oficera,który wczasach zła i pogardy dawał świadectwo człowieczeństwa najwyższej próby.
Wilm Hosenfeld, urodzony w 1895 r. w Mackenzell w Hesji, ranny w I wojnie światowej, był wiejskim nauczycielem w ojczystych stronach. W czasie II wojny światowej jako oficer Wehrmachtu przez pięć lat służył na terenie okupowanej Polski. W radzieckiej niewoli został skazany na 25 lat robót przymusowych. Zmarł w 1952 r. w obozie pod Stalingradem.