Στα πλαίσια της τρίτης ελληνογερμανικής συνέλευσης που διεξήχθη το διήμερο 15-16 Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη διοργανώθηκε από το Ίδρυμα Konrad Adenauer, εκδήλωση με τη μορφή συζήτησης σε στρογγυλή τράπεζα με θέμα «Δια βίου Μάθηση-Δυνατότητες ανάπτυξης σε δημοτικό επίπεδο.» Συντονιστές της συζήτησης ήταν η διευθύντρια της αντιπροσωπείας του ιδρύματος στην Ελλάδα Susanna Vogt και ο εμπειρογνώμονας σε θέματα παιδείας Δρ Σταύρος Σταύρου.
Έπειτα από μία σύντομη αναφορά στις έως τώρα δράσεις του ιδρύματος Konrad Adenauer στην Ελλάδα και της σημασίας της δια βίου μάθησης εκ μέρους της Susanna Vogt το λόγο πήρε ο έτερος συντονιστής της συζήτησης, κ. Σταύρου, ο οποίος αναφέρθηκε στην αλλαγή που έγινε από το 2010 με το πρόγραμμα «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» και τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων σε θέματα παιδείας στους δήμους και στον επανακαθορισμό του ορισμού της δια βίου μάθησης που διαχωρίζεται σε αυτήν που βασίζεται στα κοινωνικά κίνητρα (προσωπικά ενδιαφέροντα) και σε αυτήν που έχει σχέση με το κίνητρο της αναβάθμισης προσόντων(για τη διατήρηση ή αναζήτηση καλύτερης θέσης εργασίας).
Εν συνεχεία ο λόγος δόθηκε στους ομιλητές, οι οποίοι ανέπτυξαν καθένας από την πλευρά του τις εμπειρίες και τις απόψεις τους σε ότι αφορά το ζήτημα της δια βίου μάθησης. Ο κ. Χρήστος Γεωργίου, διευθυντής του Τµήµατος Τεκµηρίωσης και Μελετών του Σύνδεσµου Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) στη Θεσσαλονίκη αναφέρθηκε στην ανάγκη εφαρμογής συγκεκριμένων πολιτικών σε ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο αναφοράς αλλά στα προβλήματα που ανακύπτουν σε ότι αφορά την πιστοποίηση των προγραμμάτων δια βίου μάθησης και την έλλειψη μεσαίων στελεχών με ευρύτερες δεξιότητες στην αγορά εργασίας.
Ακολούθησε ο ∆ρ. Μίλτος Σταµπούλης, oικονοµολόγος της εργασίας, Μεσολαβητής Ο.ΜΕ.∆., Θεσσαλονίκη, έπειτα από μία σύντομη ιστορική αναφορά στο πως κινήθηκε η δια βίου μάθηση έως τώρα στην Ελλάδα, επισήμανε την στρεβλότητα που επικράτησε για χρόνια καθώς το σύστημα της δια βίου μάθησης δεν ήταν συνδεδεμένο με την παραγωγή και τις ανάγκες της αγοράς παρ’ όλη τη μεγάλη προσφορά χρηματοδότησης που υπήρξε κυρίως από ΚΠΣ (Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης) τονίζοντας την αναγκαιότητα προσέγγισης της δια βίου μάθησης πέρα από την κλασική κλαδική προσέγγιση των κοινωνικών εταίρων.
Το λόγο πήρε εν συνεχεία η κα Isabelle Le Mouillour διευθύντρια του Τοµέα εργασίας «Αρχές της διεθνοποίησης / παρακολούθηση των συστημάτων επαγγελτικής κατάρτισης» στο Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Επαγγελµατικής Κατάρτισης στη Βόννη, η οποία αναφέρθηκε στους τρόπους αναζήτησης θέσεων επανακατάρτισης εκτός αλλά και εντός του χώρου εργασίας και στην τεράστια ανάγκη πιστοποίησης αλλά και αναζήτησης μεσαίων στελεχών αντιπαραβάλλοντας τα παραδείγματα αντιμετώπισης τέτοιου είδους ζητημάτων στη Γερμανία και κυρίως στην οργάνωση των θεσμών και των οργανισμών σε θέματα χρηματοδότησης και καθοδήγησης.
Με αυτά τα ζητήματα ασχολήθηκε στην εισήγησή του και ο κ. Αντώνης Καρούµπης, Αντιδήμαρχος Παιδείας και ∆ια Βίου Μάθησης ∆ήµου Θεσσαλονίκης, ο οποίος τόνισε την στενή σύνδεση που πρέπει να έχουν οι έννοιες εκπαίδευση, κατάρτιση και απασχόληση κάτι που θα μπορέσει να επιτευχθεί με ένα εθνικό πρόγραμμα δια βίου μάθησης που θα υλοποιείται από τους δήμους σε έναν συντονιστικό ρόλο και θα αναλαμβάνει προγράμματα επανεκπαίδευσης σε συνεννόηση με κοινωνικούς και εργοδοτικούς φορείς και που θα έχουν σχέση τόσο με τη γενική εκπαίδευση ενηλίκων όσο και με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και ιδιαιτέρως με την τεχνική εκπαίδευση. Στο τελευταίο ζήτημα ανέπτυξε τις σκέψεις του ο κ. Θεόδωρος Καρτσιώτης, ∆ιευθυντής Περιφερειακής ∆ιεύθυνσης Α/θµιας & Β/θµιας Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας.
Ο κ. Καρτσιώτης αρχικά έκανε μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορική αναδρομή στην πορεία της τεχνικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα κατά τον προηγούμενο αιώνα η οποία πάντοτε είχε άξονα αναφοράς την πόλη της Θεσσαλονίκης η οποία συγκρινόμενη με σήμερα ήταν σε πολύ καλύτερο επίπεδο. Ακόμη, αναφέρθηκε στην ανάγκη εντατικοποίησης της μέσω της δημιουργίας ενός εθνικού πλαισίου προσόντων αλλά και στην πιθανότητα δημιουργίας ενός μεταλυκειακού έτους που θα προετοιμάζει πρακτικά τους μετέπειτα φοιτώντες στην τεχνική εκπαίδευση.
Κατά τη διάρκεια εισηγήσεων, ο συντονιστής της συζήτησης, κ. Σταύρου έκανε χρήσιμες παρεμβάσεις με επεξηγηματικές ερωτήσεις προς τους ομιλητές οι οποίες εστιάστηκαν στην ανάγκη αποκέντρωσης και δημιουργίας τοπικών προγραμμάτων απασχόλησης με ευθύνη της τοπικής αυτοδιοίκησης, στο πρόβλημα υπερεξειδίκευσης που παρατηρείται σε κάποιους τομείς αλλά και στο που θα πρέπει να κατευθυνθεί ο θεσμός της δια βίου μάθησης αυτή τη στιγμή για να προλάβει τις ανάγκες του μέλλοντος. Οι τοποθετήσεις των ομιλητών έδωσαν το έναυσμα στο κοινό να θέσει αξιόλογες ερωτήσεις που δημιούργησαν ένα πολύ γόνιμο διάλογο με κύρια συμπεράσματα ότι η εκπαίδευση είναι ένα παιχνίδι προβλέψεων που θα πρέπει να έχει πάντα ως στόχο είτε ως κλασική ή δια βίου εκπαίδευση, να έχει οριζόντιο χαρακτήρα, να δίνει δηλαδή την ικανότητα στο άτομο να μαθαίνει, έτσι ώστε να έχει τη δυνατότητα να εξειδικεύεται όποτε οι ανάγκες το απαιτούν αλλά και να έχει μία ευρυμάθεια ώστε να μπορεί να προσαρμοστεί σε αλλαγές που μπορούν να φτάσουν ακόμα και στο σημείο της αλλαγής επαγγελματικού προσανατολισμού.