Szczegóły

Powitanie

Prof. dr hab. Robert Małecki, Dyrektor Instytutu Germanistyki UW,

Falk Altenberger, Fundacja Konrada Adenauera w Warszawie

Moderacja:

dr Grażyna Strzelecka oraz dr hab. Waldemar Czachur

Spotkanie autorskie skierowane jest w szczególności do pracowników naukowych i studentów Instytutu Germanistyki.

Spotkanie odbędzie się w języku niemieckim.

„Café Auschwitz“ zostało wydane z pomocą Fundacji Konrada Adenauera i Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej przez Wydawnictwo Akcent w Polsce w 2013 roku. Książka opisuje historię przyjaźni pomiędzy lektorem języka niemieckiego z byłym więźniem obozu w Auschwitz, którzy poznali się we współczesnej Warszawie.

O książce

Akcja powieści niemieckiego pisarza Dirka Braunsa dzieje się współcześnie w Polsce i w Niemczech. Urodzony w NRD młody nauczyciel w niemieckiej szkole w Warszawie (porte-parole autora) staje się świadkiem wspomnień i wykonawcą zaskakującej ostatniej woli przypadkowo poznanego Janusza, byłego więźnia KL Auschwitz. Ich spotkanie w kawiarni staje się punktem wyjścia dla ciągu wydarzeń obfitujących w zaskakujące zwroty akcji. Bez śladów „kiczu pojednania” autor odpiera pokusę stawiania jednoznacznych ocen i wniosków.

O autorze

Dirk Brauns (ur. 1968 r.) wychował się w Berlinie Wschodnim. Obecnie mieszka w Berlinie i w Warszawie. Przez wiele lat pracował w Pekinie i w Warszawie jako korespondent dla gazet i periodyków, między innymi dla „Die Woche”, „Berliner Zeitung” i „Wirtschaftswoche”. Wydane do tej pory powieści Dirka Braunsa: Berlin – München. Zu Fuss (Z Berlina do Monachium. Piechotą) – wyd. 1997 r., Im Inneren des Landes (We wnętrzu kraju) – wyd. 2012 r.

Ze wstępu Zofii Posmysz (świadek)

Znakomita książka. Jej temat to przyjaźń młodego Niemca z Januszem, byłym więźniem obozu Auschwitz-Birkenau (…). Historia przedstawiona bez upiększeń, w poetyce wręcz reportażowej, porusza autentyzmem, pobudza do myślenia, a może i do przewartościowania stereotypowych zapatrywań.

Kompozycja sprawia, że czyta się ten quasi reportaż jak powieść sensacyjną – przeplatają się wątki, realia, zmienia się odpowiednio poetyka (…). Następują zwroty akcji: uczestnictwo w pracach wolontariuszy niemieckich w Muzeum Auschwitz- Birkenau, późniejsza z Januszem wyprawa do Oświęcimia, uczestnictwo w zjeździe byłych więźniów i spotkania z niemieckimi „turystami” niekonwencjonalnie, werystycznie opisane, wreszcie podróż do Niemiec w poszukiwaniu byłego esesmana, którego Janusz jakoby pamiętał z pobytu w obozie Ten rozdział powieści, w którym narrator występuje w roli dziennikarza śledczego, jest fascynującym reportażem. Narrację uzupełniają dokumenty same w sobie niezmiernie ciekawe. I wreszcie walor, być może najbardziej istotny utworu: wizerunek głównego bohatera Janusza z jego słabościami, kompleksami, poobozową traumą, psychologiczne portrety drugoplanowych postaci nakreślone nieraz kilkoma zdaniami i wreszcie autopsychoanaliza samego narratora sprawiają, że ta sugestywna proza mówi o kondycji ludzkiej w ogóle.