НР Кина е најновиот чинител што се обидува да има влијание во Западен Балкан (ЗБ). За разлика од Русија и Турција, кои се присутни во ЗБ со векови и имаат веќе развиени стратегии, засновани на втемелени интереси и традиционални сојузништва, целите и активностите на НР Кина остануваат релативно нејасни. Оваа анализа има за цел да ја појасни кинеската агенда за регионот, фокусирајќи се особено на Република Северна Македонија, но и правејќи споредби со другите држави кога тоа е релевантно за да се идентификува појавата на шеми. Имајќи го предвид непостоењето на експлицитно дефинирани цели од кинеска страна, определувањето на шемите е суштинско за да се открие дали постои наменска стратегија зад кинеското присуство во ЗБ и, ако тоа е случај, во што се состои стратегијата и што таа значи за РС Македонија. Наоѓањето одговори на овие прашања е неопходно за да се изработи соодветна политика за Кина која би им помогнала на властите да ги максимизираат националните интереси и да избегнат можни замки. Овој труд не обезбедува сеопфатен приказ на сите интеракции меѓу македонски и кинески чинители, но се осврнува на најрелевантните и илустративни примери, особено во однос на економската соработка – област во која Кина има најголема тежина за регионот.
Првиот дел од анализата ќе се осврне на кинеското присуство во РС Македонија, фокусирајќи се на разликата меѓу јавни договори и вклучување чинители директно поддржани од кинеската влада (на пр., државни претпријатија и банки) и приватен капитал. Вториот дел ќе го анализира македонското учество во кинеската иницијатива Појас и Пат (ПиП) и 17+1 соработката со Централна и Источна Европа (ЦИЕ). Третиот дел ќе ги разгледа македонско-кинеските односи низ призмата на евроинтегративниот процес. На крај ќе бидат извлечени заклучоци и изведени препораки за јавни политики.
Првиот дел од анализата ќе се осврне на кинеското присуство во РС Македонија, фокусирајќи се на разликата меѓу јавни договори и вклучување чинители директно поддржани од кинеската влада (на пр., државни претпријатија и банки) и приватен капитал. Вториот дел ќе го анализира македонското учество во кинеската иницијатива Појас и Пат (ПиП) и 17+1 соработката со Централна и Источна Европа (ЦИЕ). Третиот дел ќе ги разгледа македонско-кинеските односи низ призмата на евроинтегративниот процес. На крај ќе бидат извлечени заклучоци и изведени препораки за јавни политики.