Ponadto w liście czytamy: „W dniu 8 maja 1945 r., wraz z kapitulacją Niemiec, skończyła się w Europie druga wojna światowa. Musiało upłynąć dużo czasu, zanim Kościół katolicki w Niemczech, a także biskupi, podjęli i samokrytycznie ocenili problem własnego uwikłania w Trzecią Rzeszę i drugą wojnę światową. Zasadniczy sprzeciw wobec narodowosocjalistycznego światopoglądu, przypominanie o męczennikach obozów koncentracyjnych i miejsc straceń oraz wsparcie biskupów udzielane własnemu narodowi przez długi czas uważane były przez większość za wystarczającą odpowiedź na pytania o współodpowiedzialność i winę z czasu wojny i narodowego socjalizmu. Dzisiaj z żalem i zawstydzeniem patrzymy na ofiary i tych, których egzystencjalne pytania w obliczu zbrodni i wojny pozostały bez należytej odpowiedzi ze strony wiary.  Z perspektywy czasu fakt, iż przez wiele lat nie widziano cierpienia i ofiary innych – nie mówiąc już o otwartych słowach – budzi szczególny wstyd.”

Fundacja Konrada Adenauera, która w swojej pracy odwołuje się do myśli chrześcijańsko-demokratycznej i chrześcijańskiej nauki społecznej, uznała, że „Słowo” niemieckich biskupów jest ważnym sygnałem nie tylko dla Niemców, ale także dla innych narodów, zwłaszcza tych, dotkliwie doświadczonych wojną i okupacją niemiecką. „Słowo” może być rozumiane jako gest pojednania, a także świadectwo zmian, jakie dokonały się w ciągu dekad w niemieckiej kulturze pamięci. Postanowiliśmy zatem przetłumaczyć ten dokument na język polski i udostępnić go polskiemu czytelnikowi.